Το ημερολόγιο ενός ταπεινωμένου. Φέλιξ Ντε Αθούα. Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος

. " Οι χριστιανικές πόλεις προσφέρουν την ημέρα θάματα φτώχειας πολύ ανώτερα από αυτά που βλέπει κανείς στη Βομβάη ή το Πουέρτο Πρίνσιπε. Τώρα πια έχουμε ξεχάσει τους κυνόδοντές τους, αλλά η μητέρα φύση μας περιμένει στη γωνία, όταν διαλύεται το μεγάλο δημοκρατικό είδωλο και οι λύκοι χωρίζονται από τα πρόβατα με κάτι περισσότερο από την ψήφο τους." Ο Φέλιξ Ντε Αθούα είναι ο πιο πνευματώδης "στριφνός" της λογοτεχνίας. Οι σκέψεις του εκτίθενται με εκφράσεις τόσο χυμώδεις στις δομές της γλώσσας του, μια γλώσσα υπερχειλίζουσα σε νοήματα και απροσμέτρητα βάθη και πλάτη, που ο λόγος του καταλήγει σε μια χειμαρρώδη παράσυρση του αναγνώστη στον προσωπικό ωκεανό της αφήγησης του δημιουργού. Είναι τόσο δηκτικά ειρωνικός, που η αίσθηση ακόμα και των πιο τραγικών συμβάντων μπορεί να προκαλέσει ξεσπάσματα υγιούς γέλιου γιατί ο "καταγγελτικος"- της ανθρώπινης τρέλας- τρόπος του γίνεται εξωραϊστικός, ανακουφιστικός εμπρός στα δεινά της ανθρωπότητας, που είναι αδιαμφισβήτητα πολυάριθμα και ο άνθρωπος υπερβολικά απασχολημένος με την ανοησία του για να τα διερευνήσει και να αποδεσμευτεί από αυτά. Νιώθεις ανακούφιση γιατί επιτέλους κάποιος λέει τα πράγματα με το ακριβές τους όνομα, όχι καλλωπισμένο, βουτηγμένο σε χρυσόσκονες και στολισμένο με κορδέλες μιας καθησυχασμένης συνείδησης. Ο Αθούα δεν καθησυχάζει αλλά ανακουφίζει με την ακρίβεια της αντιληπτικής του ικανότητας, τη διορατικότητα του πνεύματος του, την εξονυχιστική ματιά του πάνω στην πραγματικότητα, που έχουμε χτίσει. Ο πολιτικός σχολιασμός του απολαυστικός. Μπορεί να σατιρίζει, να σαρκάζει χωρίς ίχνος χοντροκοπιάς αλλά με την έμφυτη ικανότητα ενός δημιουργού με κριτήριο και ευαίσθητη αισθητική χωρίς να γίνεται εστέτ ή μη μου άπτου. Είναι ενα ιδιόμορφο κράμα πολύ προσωπικής ιδιοσύστασης, που τον κάνει να ξεχωρίζει, καθώς ο λόγος του είναι έμμετρα δοκιμιακός με ποιητική εκφορά και ατόφια φιλοσοφική διάθεση, που επιβάλλεται με τη γοητεία του.