Το άρωμα musc. Πέρσυ Κεμπ.

"ο κύριος Εμ φορούσε μέχρι σήμερα ένα φυσικό άρωμα, ευχάριστα ατελές και άνισο, που παντρευόταν αρμονικά με τη φυσική μυρωδιά του" . Ο κύριος Εμ ήταν άνθρωπος κομψός, άνθρωπος της συνήθειας, άνθρωπος που φρόντιζε τον εαυτό του, άνθρωπος που..με αυτόν τον επαναλαμβανόμενο τρόπο ο Πέρσυ Κεμπ χτίζει σιγά σιγά τη λογοτεχνική ιδιορρυθμία του πρωταγωνιστή του, με την εκτεταμένη χρήση ενός μοτίβου προσδιοριστικό τόσο της σχεδόν διαστροφικής προσήλωσης του ήρωά του στην εμφάνισή του, με άκρως επιτηδευμένη σχολαστικότητα εμπρόθετη της κομψότητάς του, που αποτελεί άλλωστε και την ουσία του, αλλά και τη συγγραφική ταυτότητα του ίδιου ως δημιουργό, επιλέγοντας ένα εκφραστικό μονοπάτι που μέσα από τη μονοτονία των μέσων του εξασφαλίζει τη λογοτεχνικότητά του. Ολόκληρη η προσπάθεια αποτελεί έναν σαφέστατο υπαινιγμό στην σχεδόν καταδιωκτική καταπίεση του σύγχρονου ανθρώπου από την κατασκευαστικώς εμπορευματοποίησιμη εικόνα του. Ο ήρωάς του αντλεί την αυτοπεποίθησή του από έναν οσφρητικό φετιχισμό. Η αυτοεκτίμησή του είναι το αποκλειστικό εξάρτημα ενός αρώματος. Όταν αυτή η στρατηγικά δομημένη προσωπικότητα χάνει το επί 40 συναπτά έτη ιδιαίτερο ενισχυτικό της εμφάνισής της, ολόκληρη η υπαρξή της υποβιβάζεται στην οδυνηρή εικόνα της ηλικίας της και καθώς για τον Αρμάν Εμ η μορφή του είναι κυρίως οσφρητική διολισθαίνει από ματαιοδοξία στην κατάθλιψη, βιάζοντας το τέλος για να παραμείνει απόλυτα συνεπής στην εικόνα του. Ο λόγος του Κεμπ, σύγχρονος αλλά περίτεχνος, προσεγγίζει με χιούμορ και ευφυΐα μία από τις πτυχές του σύγχρονου, εγκλωβισμένου- από τα πολιτιστικά παράγωγα -ανθρώπου. Από τις εκδόσεις Πατάκη.