Τα μακάρια χρόνια της τιμωρίας. Φλερ Ζέγκι

"Εκεί πάνω ένιωθα πως βρισκόμουν σε μια κατάσταση που θα μπορούσα να την ονομάσω δυσευτυχία". Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο εξασφαλίζει μεν την αμεσότητα της απευθείας μετάδοσης της γνώσης, πάντα ωστόσο φιλτραρισμένη από την ιδιαίτερη αντανάκλαση του αφηγούμενου.. Ένας διάχυτος κυνισμός εξουδετερώνει την κάπως νωχελική αδιαφορία της ατμόσφαιρας με ανεπαίσθητες δόσεις μελαγχολίας, υποταγμένες σε μια μονότονη ακινησία. Ο λόγος της Φλερ Ζέγκι αποσπασματικός, οι περιγραφές της σύντομες, σαν σκόρπιες σκέψεις χωρίς συνοχή. Αφηρημένες επισημάνσεις της ζωής σ' ένα οικοτροφείο, ενώ η ηρωίδα της χρονοτριβεί μέχρι να βγει στην "πραγματική" ζωή .