Τέλματα. Αντρέ Ζιντ.

"Πριν εξηγήσω το βιβλίο μου στους άλλους, περιμένω οι άλλοι να μου το εξηγήσουν"( Andre Gide). Η αγωνία του κεντρικού ήρωα και αφηγητή των "Τελμάτων" είναι η πλήξη, η στασιμότητα, η έλλειψη αντίδρασης από το περιβάλλον. Αυτή η συμπαγής αδράνεια, τον προκαλεί μέχρι του σημείου της ρίξης του με το περιβάλλον, που τελικά αναστέλλεται από την εξαντλητική του προσπάθεια να εξηγήσει στους γύρω του (λόγιους, φιλοσόφους, αριστοκράτες),την ουσία του συγγραφικού του εγχειρήματος. Τα "Τέλματα" είναι ένα βιβλίο μέσα σ' ένα βιβλίο. Γίνεται το ίδιο το έργο ο αφηγηματικός του άξονας, με τη χρήση του λογοτεχνικού τεχνάσματος "έργο μέσα στο έργο". Κι αυτή η επανάληψη αποτελεί μέρος της πρακτικής του κατάδειξης όσων θεωρεί "λιμνάζουσες" πλευρές της ανθρώπινης ζωής. Σ' αυτή τη σάτιρα του Ζιντ παρακολουθούμε την ιστορία ενός βιβλίου εν τη γενέσει του, μια καταγραφή της μυθιστορηματικής δημιουργίας όπου η πρόθεση της γραφής είναι πιο ουσιαστική απ'την ποιότητα του αποτελέσματος, το οποίο λειτουργεί ως η κουραστική συνέπεια της πρόθεσης. Έτσι ο συγγραφέας και αφηγητής της ιστορίας φαίνεται να αντλεί τέτοια ηδονή από τη διαδικασία, που ωθείται στη διαστροφική καταγραφή( σε μορφή αντζέντας)ακόμα και των μελλοντικών του σκέψεων κατευθύνοντας τες ώστε να προαποφασίσουν τη θλίψη ή τη χαρά του. Η υπερέκθεση της ιστορίας προκαλεί τέτοια πολυφωνία, που σαν άλλος Πύργος της Βαβέλ οδηγεί στην παρεξήγηση του αναγνώσματος. Τελικά τα "Τέλματα" γίνονται αυτό που θέλει ο καθένας να είναι.