Τέλενυ ή η άλλη όψη του νομίσματος.

Το βιβλίο ξεκινά με μια κατατοπιστικότατη εισαγωγή από τον Χ.Μοντγκόμερυ Χάιντ, που παραθέτει σημαντικές και άκρως ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες πίσω από την ιστορία της έκδοσης και αξίζει πραγματικά τον κόπο να την διαβάσετε και να εξετάσετε τα στοιχεία και τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται. Οι πληροφορίες που θα αντλήσετε βοηθούν στην κατανόηση της ιδιαιτερότητας του ιστορικού πλαισίου μέσα στο οποίο, όσοι καταπιάστηκαν με την εν λόγω δημιουργία, αναγκάστηκαν να κινηθούν και συχνά να ελιχθούν θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους, ενώ γίνεται σαφές το είδος των προσωπικοτήτων που ασχολήθηκαν μαζί του, ώστε εύκολα να διαπιστώσει κανείς πως πρόκειται για μοναδικές φυσιογνωμίες, με τις οποίες ακόμα κι αν διαφωνείς δεν μπορείς παρά να τους αναγνωρίσεις το θάρρος και το πραγματικό ενδιαφέρον για τις εκδόσεις, πράγμα που λειτουργεί, τουλάχιστον για μένα, ως ελαφρυντικό αυτής της ιδιαιτερότητάς τους, αν τέλος πάντων κάποιος την αντιλαμβάνεται ως τέτοια. Εκτός της θεματικής του βιβλίου(ιδιαιτέρως τολμηρή ερωτική λογοτεχνία) που του προσδίδει τον αέρα της μοναδικότητας, ένα ακόμα στοιχείο που συμβάλλει στην ιδιοτυπία του είναι και η απουσία ονόματος συγγραφέα. Πολλά έχουν ακουστεί, πολλά έχουν υποτεθεί, ωστόσο το πιο πιθανόν (όπως διευκρινίζεται και στην εισαγωγή) είναι πως μάλλον πρόκειται για ομαδική συγγραφική προσπάθεια την εποπτεία της οποίας είχε ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο οποίος ίσως έκανε και προσωπικές προσθήκες.

‌Σε μια σχεδόν αμιγώς ή έστω κατά κανόνα νατουραλιστική προσέγγιση του ερωτικού πάθους ο συγγραφέας (ή οι συγγραφείς) αυτής της τολμηρής δημιουργίας χτίζουν με προσεκτική διαβάθμιση, που κορυφώνεται όσο η πλοκή ξετυλίγει την ιδιαιτερότητά της, ένα συγκερασμό ετερόκλητων στοιχείων, κυρίως σε ό,τι αφορά την έκφραση κ το ύφος, ενώ και η παραμικρή λεπτομέρεια εντάσσεται στο πλαίσιο της θεματικής του έρωτα, τον οποίο χρησιμοποιεί ως αποκλειστικό εφαλτήριο και κίνητρο κάθε πράξης ή αδράνειας. Η περιγραφή των σαρκικών απολαύσεων βρίσκεται σε μια μυστηριακή σύγκλιση με την πνευματική διάσταση της ερωτικής έλξης και αποδίδονται από κοινού αισθησιακά, ρομαντικά και συχνά υπερβολικά τολμηρά φτάνοντας το πρόστυχο. Το Τέλενυ μπορεί να θεωρηθεί αριστούργημα ή ένα έργο απάνθρωπο με μοναδικό σκοπό να σοκάρει τροφοδοτώντας με υλικό τα κατώτερα ένστικτα. Όποια οπτική κι αν υιοθετήσει ο αναγνώστης μπαίνει εκ των πραγμάτων σε μια ηθική αναμέτρηση μαζί του, ενώ ερεθίζει τις αισθήσεις και την ίδια στιγμή (και ίσως εξαιτίας αυτής της επίδρασης πάνω του) βασανίζει τις σκέψεις του καταλήγοντας σε μια στοχαστική διάθεση, που σε καμία περίπτωση δε σε αφήνει αδιάφορο. Είναι αδύνατο να μην προσέξει κανείς την μοναδική εκφραστική του μεγαλοπρέπεια, την ειλικρινή- σε βαθμό ευθιξίας - γλωσσική εκφορά του, την παράδοξη ικανότητά του να μαγνητίζει μες στη καταστρεπτική του αγριότητα, που φέρει όλη την ορμητική απρέπεια του ενστίκτου και παρ’ όλα αυτά την καλλιτεχνική ανάγκη,που διαγράφεται πίσω από την πρόθεση της δημιουργίας του. Έχει ένα ιδιαίτερο τέμπο, με καθορισμένη εξαρχής ένταση, που ναι μεν προκαλεί, αλλά διατηρεί την απαραίτητη ψυχρότητα, που εξασφαλίζει μια απόσταση τόση, όση χρειάζεται η "ορθολογική" μεταφορά της παραφοράς του στο χαρτί διατηρώντας παράλληλα την αισθητική συνεκτικότητά του με την ρεαλιστική περιγραφή. Από τις εκδόσεις Ερατώ.