Ο πενηντάρης. Γιόχαν Βόλφγκανγκ Φον

Η "ακόρεστη ματαιοδοξία" και η ελαφρότητα της ανευθυνότητας βρίσκονται στο κέντρο της διήγησης. Η γλώσσα στομφώδης και αναλυτική στις αισθηματικές περιγραφές, με δόσεις ειρωνικής ευδιαθεσίας περιβάλλει με χιούμορ και εκθέτει με εξοραϊσμένη ειλικρίνεια τους χαρακτήρες και την ευμετάβλητη φυσιογνωμία της ηθικής τους. Τα λογοτεχνικά τερτίπια του Γκαίτε συνταιριάζουν με την περιπαιχτική διάθεση της πλοκής, και με άμεσες απευθύνεις στο αναγνωστικό κοινό ζητά τη συμμετοχή και την ευγενική τους συμπαράσταση για να προσπελάσουν από κοινού τους αφηγηματικούς σκόπελους, ανοίγοντας έτσι μια ιδιότυπη και ενδιαφέρουσα επικοινωνιακή γέφυρα με τον αναγνώστη.