Μπονσάι. Αλεχάντρο Σάμπρα.

Ο Χούλιο υποφέρει από έναν μεταφυσικό όσο και πραγματικό φόβο απέναντι στην σοβαρότητα. Παγιδευμένος στην εξ' ιδιοσυγκρασίας τάση του να προλαμβάνει τη σοβαρή πλευρά των πραγμάτων, αντιστέκεται υποχωρώντας στη μοναχικότητα από επιλογή, όταν ο έρωτας αποδεικνύεται λιγότερος των περιστάσεων, δεν τον λυτρώνει, ούτε και αξιώνει πλέον ελπίδες ανακούφισης μέσω αυτής της οδού. Οι ήρωες του Αλεχάντρο Σάμπρα είναι μόνοι, αναλώνονται στην αυτοαναφορικότητα της λογοτεχνικής τους ύπαρξης ασχολούμενοι και οι ίδιοι με αυτήν μέχρι εξαντλήσεως των συναισθημάτων τους, κρέμονται από τη λογοτεχνία με την προσμονή του κλινήρη ασθενούς που αναζητά την ελπίδα της επιβίωσης από τη νέα θεραπεία που υπόσχεται θαύματα. Μοιράζονται τη ζωή τους αποσπασματικά, ανταλλάσσοντας προσωρινά τη μοναξιά τους με την ψευδαίσθηση της ενωσής τους. Το ίδιο αποσπασματική είναι και η γραφή του. Μοιάζει ασυνεπής, με συνεχείς ασυνέχειες και περιγραφές που πραγματώνονται σε περιστατικά ελλειπτικής απεικόνισης. Μικρά κινηματογραφικά επεισόδια ζωής, σαν πειραματική προσέγγιση της ίδιας της ύπαρξης.