Η σεδερένια φτέρνα. Τζακ Λόντον

Έχω ήδη αναφέρει πως ο Λόντον είναι σαφέστατα ένας στρατευμένος λογοτέχνης. Ενεργό μέλος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος μέχρι σχεδόν το τέλος της ζωής του, αφήνει να διαφανεί σε αρκετά έργα του η προσωπική του ιδεολογική κατεύθυνση. Η Σιδερένια Φτέρνα ωστόσο, προβάλλει εντονότερα το προσωπικό του ύφος από οποιαδήποτε άλλη δημιουργία του και μαζί με το γεγονός της μορφής του κειμένου, που προσδίδει στην πλοκή χαρακτήρα ντοκουμέντου, υποστηρίζει τις ιδέες του πλέον και αφηγηματικά. Το φανταστικό εμπλέκεται σε μια δημιουργική ένωση με την πραγματικότητα, για να προκύψει μια καλλιτεχνική εξίσωση επινόησης και ιστορικής αλήθειας. Η ψευδαισθητική μυθιστορηματική απόσταση από κάτι που φέρει τον αέρα του γεγονότος, παρασυρόμενη από τη συγγραφική δύναμη και την καταγγελτική ένσταση απέναντι στην ενδεχόμενη πραγματικότητα, ανοίγουν το δρόμο σε ένα ιδιότυπο ιστορικό μυθιστόρημα, με αντικειμενική προσήλωση στη σαρκαστική έκφραση του αληθοφανούς. Ο κεντρικός του ήρωας είναι μια φανταστική αλλά υπαινισσόμενη προέκταση του ίδιου του Λόντον, που δια στόματος Έρνεστ Έβερχαρντ διακηρύσσει μιαν ελευθερία που δικαιολογεί τη βία, αναφέρεται με πάθος και χωρίς φόβο στην επανάσταση και τη ριζοσπαστική ιδεολογία, καταγγέλοντας ανοιχτά τον καπιταλισμό και τις συνέπειές του, την υπονόμευση της εργατικής τάξης από την άρχουσα που μετατρέπει τη δημοκρατία σε αξιοθρήνητο φερέφωνό της. Από την αχαλίνωτη κριτική του μανία δεν γλιτώνει ούτε η εκκλησία αλλά ούτε και η ακαδημαϊκή κοινότητα. Ένα αμφιλεγόμενο μυθιστόρημα γεμάτο κοινωνικούς και πολιτικούς στοχασμούς και ξεκάθαρες τοποθετήσεις. Από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος βεβαίως βεβαίως.