Δύο επιστολές για τη ρηχότητα του κακού. Γκερσόμ Σόλεμ. Χάνα Άρεντ

"Σήμερα είμαι της άποψης πως το κακό δεν είναι ποτέ ριζικό, αλλά μονάχα ακραίο, και ότι δεν έχει ούτε βαθύτητα ούτε κάποια δαιμονική διάσταση. Το κακό δύναται να κατακυριεύει τα πάντα και να σαρώνει τον κόσμο ολόκληρο, ακριβώς γιατί διασπείρεται σαν μύκητας. Εδώ έγκειται η ρηχότητά του" - ΧΑΝΑ ΑΡΕΝΤ. Ο επιστολικός διάλογος μεταξύ Σόλεμ και Άρεντ αξιοποιούμενος αυτοκαταγγέλοντας τη σπουδαιότητά του, μέσα στην εξειδίκευση της θεματικής του, δεν προτείνεται από μένα προσωπικά για την απόλαυση της ανάγνωσής του, ή τουλάχιστον δεν προτείνεται μόνο γι' αυτό. Η οξυδέρκεια του λόγου, αυτού του τόσο ιδιαίτερου, στις τοποθετήσεις του συγγραφικού διδύμου, το δικαιώνει αυτενεργώς χωρίς να χρειάζεται συστάσεις. Το βασικό όμως κίνητρο της επιλογής μου είναι ο τρόπος που υποδέχονται την απάντηση ο ένας του άλλου, και ο τρόπος που επιλέγουν να υπερασπιστούν έκαστος τις θέσεις του που αξιώνει την τοποθέτησή τους στο μέτρο του πολιτισμού, διδάσκοντας τον και αναπαράγωντάς τον με αδυσώπητη προσήλωση. Από τις εκδόσεις Άγρα.