Βιλέτ. Σάρλοτ Μπροντέ. Εκδόσεις Σμίλη

Η Σάρλοτ Μπροντέ με παγιδεύει άλλη μια φορά στην υπέροχη ιδιορρυθμία της γραφής της. Σ'αυτή την ρεαλιστική δημιουργία της, όπου συχνά νιώθεις πως ένα άλλο έργο της(Ο καθηγητής) ενυπάρχει σαν ένθετο στο Βιλέτ, επιτρέπει στις μεταφυσικές ανησυχίες της να εκδηλώσουν το ζοφερό τους χαρακτήρα, χωρίς να "προσβάλλουν" ωστόσο τη ρεαλιστική απόδοση της ιστορίας της. Μια υφέρπουσα αγωνία εξαναγκάζει την αναγνωστική συνείδηση να ρίχνει άπληστα τη ματιά της πάνω στις λέξεις καραδοκώντας για τις εξελίξεις, που σε προϊδεάζουν πολλές φορές για το κακό ή καλό εξαπατώντας ευχάριστα το υποβόσκον αναμενόμενο συναίσθημα. Ένα αριστούργημα, που επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό μου για την αξία του ακόμα και στα ψεγάδια του, τα οποία είναι μεν αυτό που η λέξη τους προσδίδει, αλλά δεν γίνονται ποτέ ελλείψεις. Οι χαρακτήρες της, όπως και σε άλλες δημιουργίες της, ακολουθούν την προσωπική μανιέρα της γραφής της, το ιδιαίτερο ύφος της, που μέσα από καθημερινά και πιο ιδιαίτερα περιστατικά χτίζουν την προσωπικότητα τους, αποκαλύπτονται αργά στον αναγνώστη και του γίνονται γνώριμοι μέσα από τη σταθερή τους πορεία. Ως προς αυτό οι "εκπλήξεις", που επιφυλάσσει είναι την ίδια στιγμή υπέροχες και εντυπωσιακές, αλλά και αναμενόμενες. Συναισθήματα που δουλεύονται αριστοτεχνικά λέξη προς λέξη οικοδομούν τη δυναμική τους ολοκληρώνοντας την συνολική εικόνα ενός έργου, που προσωπικά θα χαρακτήριζα αριστουργηματικό. Η τεχνική της συνδυάζει το έμφυτο ταλέντο και την καλλιεργημένη αισθητική, υπό την καθοδήγηση της ιδιοσυγκρασίας της ίδιας της δημιουργού και παρά το γεγονός πως υπάρχουν διάχυτες παγιωμένες πεποιθήσεις και κάποιες στερεοτυπικές αντιλήψεις είναι σχεδόν αδύνατο (για μένα τουλάχιστον αυτό ισχύει) να αντισταθείς στην υπεροχή της πλοκής δοσμένη με την λεπτή, αλλά ποτέ εύθραυστη έκφρασή της, γιατί η δυναμική και των δύο σε παρασέρνει στο μονοπάτι, που εκείνη έχει χαράξει εξαρχής.