Ένας ξαφνικός θάνατος. Τζ. Κ. Ρόουλινγκ

...το ίδιο ξαφνικά πλησίασα σοβαρά στο ενδεχόμενο να χάσω την εκτίμησή μου στη Ρόουλινγκ. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μου να διακρίνω το ενδιαφέρον της δημιουργία της, κατέληξα να χάνω το δικό μου με γεωμετρική πρόοδο, ενώ οι ήρωες της πάλευαν στο ασφυκτικό περιβάλλον που τους τοποθέτησε, χωρίς διέξοδο, χωρίς περίπτωση διαφυγής, σε μια φθίνουσα πορεία της αξιοπρέπειας και λοιπών ανθρώπινων χαρακτηριστικών. Η ένταση της προσπάθειάς της να υπερτονίσει την εξαχρείωση είναι υπερβολικά ανισόρροπη για να πετύχει την επιδίωξή της. Το τέλος έρχεται χωρίς τελείωση, παραμένει μια ανολοκλήρωτη σφαίρα που περιλαμβάνει ένα σωρό δυσάρεστες πληροφορίες και εμπειρίες και μόνον αυτό. Μοιάζει με την αγωνιώδη προσπάθεια ενός καταξιωμένου συγγραφέα να αποδείξει πάση θυσία το ταλέντο του αποτινάσσοντας βιαίως την συγγραφική ταυτότητα που τον καθιέρωσε στον κόσμο. Αν το πέτυχε ή όχι μάλλον αποτελεί προσωπική άποψη.