Richard says goodbye!

Με ελεγχόμενο κυνισμό εκφράζει τη σχεδόν βεβιασμένη διάθεση να μεταφέρει μια σειρά από μηνύματα ζωής σ' ένα "πολιτισμένο" πλαίσιο απόπειρας αφύπνισης, όπου ναι μεν τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους, ξεφεύγοντας δε τόσο όσο, διατηρώντας κατά βάση τους τύπους της κοσμιότητας και της ευπρέπειας. Χωρίς συνειδητή προσπάθεια απόκλισης από τη φόρμα του μελό δεν αποφεύγει την παγίδα των κλισέ . Ο Τζόνι Ντεπ δεν έχει ακόμα απολέσει τον χαρακτήρα του Τζακ Σπάροου, ωστόσο θυμίζει ελαφρώς μια εκδοχή του εαυτού του από τα παλιά, προσαρμοσμένη στη μεταβατική ηλικιακή φάση της ωριμότητάς του.